O książce: 2017 / Nikołaj Niekrasow to jedna z najbardziej skomplikowanych postaci w historii literatury rosyjskiej. Niektórzy stawiali jego wiersze ponad Puszkina, inni uważali je za „niepoetyckie”. Autor „wierszy ludowych” i felietonów poetyckich „Poeta i obywatel” oraz ody na cześć generała Murawjowa „kata” był idolem kilku pokoleń czytelników i obiektem ciągłych podejrzeń o hipokryzję. „Śpiewak żałoby ludu”, piszący o mężczyznach, matce żołnierza i chłopskich dzieciach, gloryfikujący ascetów, którzy dla szczęścia bliźnich poświęcili wszystko, nigdy nie gardził „chwilowymi błogosławieństwami”: grał w karty za duże pieniądze, kochał polował, wspierał francuską aktorkę, komunikował się z ministrami i dworzanami, wiedział dużo o gastronomii. Redaktor i wydawca najpopularniejszych pism literackich XIX wieku jako pierwszy dostrzegł ogromne talenty Lwa Tołstoja i Dostojewskiego, doktor filologii Michaił Makiejew, nie bojąc się rozmawiać o „kompromitujących” okolicznościach, odkrywa nieznane epizody z życia pisarza. poeta, którego tytuł dzieła „Kto dobrze żyje na Rusi” stał się kwestią sakramentalną. [Dostosowane do AlReadera]